تأثیر عدالت سازمانی بر ارتقای سرمایۀ اجتماعی با میانجی‌گری شایسته‌سالاری در سازمان

اهمیت سرمایة اجتماعی به‌ اندازه‌ای است که از آن به‌عنوان عامل تسهیل‌کنندة همة فعالیت‌های اجتماعی یاد می‌شود. از این رو، در پژوهش‌های زیادی به شناخت عوامل ایجادکنندة آن پرداخته شده است. بر این اساس، پژوهش حاضر به بررسی تأثیر عدالت سازمانی بر ارتقای سرمایة اجتماعی با نقش میانجی شایسته‌سالاری در سازمان می‌پردازد. تحقیق حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر نحوة اجرا، تحقیقی توصیفی- همبستگی است. جامعه‏ی آماری تحقیق شامل 500 نفر از کارکنان مدیریت اکتشاف شرکت ملی نفت ایران است که براساس جدول مورگان و با روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای، 218 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش سه پرسشنامة استاندارد سرمایة اجتماعی ناپاهیت و گوشال (1998)، عدالت سازمانی مورمن و نیهوف (1993) و پرسشنامة محقق‌ساختة شایسته‌سالاری بود. روایی محتوای پرسشنامه‌ها براساس نظرات تخصصی استادان و خبرگان و پایایی آن‌ها نیز با محاسبة ضریب آلفای کرونباخ تأیید شد. نتایج تحلیل داده‌ها با روش مدل‌سازی معادلات ساختاری نشان داد عدالت سازمانی از طریق سرمایة اجتماعی بر شایسته‌سالاری تأثیر می‌گذارد. همچنین، تأثیر مستقیم عدالت سازمانی بر ارتقای سرمایة اجتماعی برابر با 39/0 و تأثیر غیرمستقیم آن به‌واسطة متغیر میانجی شایسته‌سالاری برابر با 5/0 است.